 |
Historie band
1994 - oprichting van de band
1995 - eerste CD opname
1996 - professionalisering
1997 - eerste TV optreden vanuit een studio
1998 - België, Frankrijk en belastingcontrole
1999 - Engeland
2000 - www.dixielandcrackerjacks.com
2001 - St. James in Germany
2002 - economische crisis
2003 - meer festivals binnen Nederland
2004 - meer en grotere festivals voor de
podiumformatie
2005 - veel TV, Slagharen en the Caribbean
Suite
1994 - oprichting van de band
Op
15 januari 1994 vond het eerste officiële* optreden van de Dixieland
Crackerjacks plaats. Een kwintet bezetting met Cas Straatman - piano,
Ancel Klooster - drums, Tim Nobel - contrabas, Michel Muller - trompet
en Bert Brandsma - rieten nam deel aan het concours van de Leidsche Jazzweek.
Zonder voorafgaande repetitie en met enkele onderweg in de auto uitgedeelde
arrangementen werd de band glorieus winnaar van de hoofdprijs. Michel
Muller werd daarnaast ook nog eens uitgeroepen tot beste solist.
(*In 1993 heeft in een café in Amsterdam een eerder optreden plaatsgevonden onder de naam Dixieland Crackerjacks. Michel Muller en Bert Brandsma waren hierbij betrokken maar in werkelijkheid ging het hier om een optreden van de Willie Ashman Original Jazzband, die op deze locatie wegens contractuele redenen niet onder eigen naam kon spelen. Bert Brandsma had de naam DCJ bedacht en voorgesteld. W.A.O. leider Guido Laffree leende voor 1 dag deze naam)
Dit was natuurlijk de beste start die een jong orkest zich kon wensen. Naar aanleiding van dit optreden en de daarop volgende publiciteit druppelden langzaam maar zeker meer en meer optredens binnen. Al spoedig kwam de eerste aanvraag voor een optreden als looporkest. Dat hield wel in dat er met een iets andere samenstelling gespeeld moest worden, tenslotte is het lastig wandelen met contrabas of piano. Mensen die vanaf het eerste uur vaak speelden in het looporkest waren Hein Overbeek - banjo en Piet Schrijver - wasbord.
De eerste boeking op een Jazzfestival was een uitnodiging om tijdens
het festival van Den Helder in Café List te komen spelen. Dit beviel
dermate goed dat de band jaarlijks, tot op de dag van vandaag hier te
gast is.
In september ging de band voor het eerst de landsgrenzen over in verband
met een optreden in Gelsenkirchen.
In de loop van het jaar werd Amerikaan Kevin Gallagher de vaste sousafonist
van de band. In Duitsland werd vaak gevraagd om een band bestaande uit
6 personen. Jeroen Rol kwam in dat geval met zijn trombone de groep versterken.
Wat
is een band zonder CD? Platen waren ouderwets geworden en cassettebandjes
gebruikte je vooral om te kopiëren. Potentiële nieuwe opdrachtgevers
wilden eerst wel eens weten wat de band te bieden had. Ook was er een steeds
groter groeiende groep belangstellenden die de muziek van de Crackerjacks
graag thuis wilde beluisteren. Aldus werd besloten om op 13 en 14 februari
Cd-opnamen te maken. De musici waren: Michel - tp, Bert - rieten, Kevin
- sous, tp, Hein - bjo, Piet - wb, Tim, bas, Han Hesselink - piano en René
van Astenrode - drums. De eerste CD werd geboren en kreeg als titel mee:
"Red Roses For A Blue Lady". De titelsong werd gezongen door de
nieuwe pianist Han Hesselink, een geboren entertainer, waaraan het orkest
in de beginperiode veel van zijn succes te danken had.
Een tweede hoogtepunt in dit jaar was een tourtje naar het Duitse Waddeneiland
Borkum. De CD was net klaar en verkocht als warme broodjes. Het Duitse
publiek was dan ook "Völlig Begeistert".
Er ontstond in deze dagen een leuke vriendschap met de leden van Lutzeman's
Jatzkapelle. Een contact dat jarenlang in stand zou blijven.
Inmiddels was het zo dat de band vaker en vaker gevraagd werd om behalve in het weekend ook op werkdagen optredens te verzorgen. Dit was lastig voor Hein, daar hij een volledige baan had. Zodoende ontstond geleidelijk de situatie dat Hein de weekend optredens deed en een andere man die erg belangrijk voor de band zou worden; banjoïst, gitarist, zanger Koos Greven, nam de doordeweekse opdrachten voor zijn rekening.
De Dixieland Days in Kijkduin en het Jazzfestival te Möhnesee waren hoogtepunten in de zomermaanden. Op beide plaatsen zou de band in latere jaren dan ook regelmatig terugkeren.
In oktober diende zich een nieuwe belangrijke opdrachtgever aan: een keten van vakantieparken genaamd Centerparcs wilde de band graag ten behoeve van het entertainment inzetten. Dit zorgde voor een enorme serie nieuwe optredens, vooral in het zuiden van het land.
Met
name door de het enorme aanbod van optredens vanuit Centerparcs kon de band
zijn amateur status tot dan toe niet langer behouden. De eerste 2 jaar had
een stichting zonder winstoogmerk de zakelijke kant van het muziek maken
afgehandeld, maar dit was niet langer houdbaar. Kevin, Michel en Bert besloten
daarom tot het oprichten van een bedrijf: de Maatschap Crackerjacks. Piet
en Koos startten later hun eigen muzikale eenmanszaken.
Leuke evenementen in dit jaar waren onder andere de Jazzfestivals in Enkhuizen, Doetinchem, Bergum, Kijkduin (4 optredens) Den Helder (3 optredens) en Delft.
Koos Greven ging de band enorm promoten in Friesland, met name in Heerenveen en omgeving. De band speelde door zijn connecties in de loop der jaren onder andere bij schaatsevenementen, in hotel Tjaarda en in het Posthuis Theater. In Piet Schrijver's Café 't Kurkje werden de Crackerjacks min of meer huisorkest, een situatie die tot 2004 zo zou blijven. Eén van de meest spraakmakende gebeurtenissen in het gastvrije Kurkje was wel een concert waarbij tijdens een solostuk van Hein Overbeek een vechtpartij in het publiek uitbrak, waarbij de lichamen van slachtoffers letterlijk ruggelings gestrekt van links naar rechts en visa versa aan het podium voorbij vlogen. De door Hein gespeelde titel was "the Mooche" van Duke Ellington. Tot op de dag van vandaag weten we echter nog steeds niet of de aanleiding van de ruzie in de banjosolo gezocht moet worden of dat twee mannen wellicht bonje kregen om een vrouw.
Op contrabas verwelkomde de band een nieuw muzikaal talent. Studerend aan het conservatorium te Zwolle, jong, mooi en ze was vrouw. Vooral dit laatste was bij sommige, wel erg behoudende figuren in het jazzwereldje een kleine cultuurschok, maar Marieke Ladrak heeft zich daar gelukkig manmoedig doorheen geslagen.
Vestigingsplaats van de band vanaf de dag van oprichting tot in het jaar 2000 was het in de provincie Groningen gelegen dorpje Tolbert. Op eerste kerstdag 1996 heeft de band zowaar een keertje in het "eigen" dorp opgetreden.
In
het voorjaar ondernamen de Crackerjacks een kleine tour naar Duitsland,
opgezet door eeuwige vriend van het orkest, Lutz Eikelman. De band bezocht
Jazzclubs in Mühlheim, Keulen en Möhnesee. In Mühlheim was
men dermate enthousiast dat de band later in het jaar op het jazzfestival
mocht spelen.
Op 23 juni begon een nieuw hoofdstuk, het eerste officiële TV optreden
vond plaats. In Aalsmeer bij de toen beroemde studio's aan de van Cleefkade
9 nam de band "When You're Smiling" op, met zang van Koos Greven.
Bert, Michel, Kevin en Piet completeerden de band. Het werd uitgezonden
door de toenmalige Veronica zender. (Je bent jong en je wilt wat……
of was het nu andersom?)
Flitsen van de band waren al wel eerder op TV te zien geweest, bijvoorbeeld
in het journaal en een keer vanaf Schiphol, maar dit was het echte TV
debuut. (En zenuwachtig dat we waren!).
Verder is in dit jaar een volgende CD productie uitgekomen waarop de
band te horen is. Dieptriest, smartlappenband uit Groningen, wilde een
nieuwe schijf produceren met een echte dixielandsound op de belangrijkste
track. Dit nummer heette: "Waar is Suzanne?". Verantwoordelijk
voor de Jazzbijdrage waren dezelfde 5 mensen van de Veronica uitzending
aangevuld met trombonist Arend Huisman. Arend zou in de loop der jaren
een meer en meer belangrijke plaats gaan innemen binnen de band. Vooral
toen hij zich na enige tijd ook ging toeleggen op de sousafoon en sporadisch
zelfs trompet.
"Waar is Suzanne" werd veelvuldig gedraaid op radio en TV Noord.
Een aantal vaste klanten boekte de band regelmatig dit jaar. Centerparcs
bleef bellen, de band speelde vaak in Breda, met name op een meubelboulevard
en de band speelde 4 dagen achtereenvolgend op een beurs van Friesland's
belangrijkste horecagroothandel, die van Riemer v.d. Velde te Bakkeveen.
Lachen was het daar zeker, eten en drinken genoeg, en de bandkleding rook
twee weken later nog naar gebakken frites!
Op oudejaarsavond speelde de band alweer voor de tweede achtereenvolgende
keer in hotel Tjaarda te Oranjewoud.
Een
jaar met veel internationale reisjes. Op concertmatig gebied een flinke
serie Jazz evenementen: Jazzclub Drachten, festival Laag-Soeren, Jazzclub
Tiel, Jazzclub Hürth, festival Gronau, festival Hillegersberg, festival
Osterode, festival Mühlheim, festival Medemblik, festival Vreden, festival
Kiel.
5 herauten in België. Een interessante aanvraag kwam uit België. Omdat bekend was dat twee goede trompettisten deel uitmaakten van de Crackerjacks, (Michel en Kevin) leek het de opdrachtgever een goed idee de band te vragen 5 herauten te leveren als welkomstact bij een historisch kasteel in Brasschaat. Met behulp van voormalig Dutch Swing College Band trompettist Sytze van Duin en Bart Tuinman van de New Orleans Syncopaters waren er al 4 plaatsen ingevuld. Bert Brandsma besloot toen maar 2 maanden erg vlijtig op Michel's reserve trompet te studeren zodat de vijfde man ook geregeld was. Aldus, uren in de auto, 5 minuutjes spelen en weer terug…….. Zoals Kevin placht te zeggen: "I've done many gigs in my life… and this was definitely one of them!".
De tour naar Frankrijk. Met maar liefst 7 muzikanten, Kevin, Piet, Marieke,
Arend, Koos, Michel en Bert ging de band op reis naar het land van Marianne.
De organisator van de trip had een erg interessante overnachtinglocatie
geregeld, een kasteel louter bewoond door vrouwen! Uiteindelijk bleek
het te gaan om de woonplaats van een voormalige sekte. De goeroe van deze
groep, die uitsluitend vrouwelijke volgers toeliet, was op de vlucht geslagen
voor de Franse fiscus en had zijn dames maar aan hun lot overgelaten.
Deze probeerden zich nu staande te houden door het kasteel als hotel te
verhuren. Bij het laatste concert was nog een leuke verrassing. Koos Zwagerman,
zeer jeugdig trompet talent uit Den Helder, had zijn ouders zo gek gekregen
om dit optreden in Frankrijk te gaan bezoeken en speelde uiteraard een
aantal nummers als gast mee.
Een minder gezellige gebeurtenis in 1998 was de boekencontrole die de belastingdienst 1 dag na terugkomst van een drie en half weken durende tournee oplegde. De betreffende inspecteur dacht snel te kunnen scoren, maar werd gelukkig in de procedure van beroep teruggewezen. Zijn onderzoek werd op 6 punten bekritiseerd en op al deze punten werd de band in het gelijk gesteld.
Prettiger was een reisje aan het eind van het jaar naar België, voor Centerparcs in Peer.
In
januari deed Marieke Ladrak eindexamen aan het conservatorium te Zwolle.
Met de meest authentiek klinkende bezetting van wasbord, banjo, trompet,
altsax, contrabas en zang via de megafoon werd het nummer "You're Nobody's
Sweatheart Now" in een verpletterend tempo ten gehore gebracht. De
jury was overdonderd en Marieke had haar diploma.
Een nieuwe speelplaats werd het Casino in Groningen, na het eerste optreden in april zou de band er nog vele malen terugkeren.
Michel Muller trad dit jaar in het huwelijk met zijn Sanny en uiteraard mocht de band daarbij niet ontbreken. Op deze avond vond een leuke ontmoeting plaats met Raymond van der Hooft, de man die later de vaste drummer van de band zou worden.
In juli ging de band weer eens de grens over. Ditmaal was de groep uitgenodigd
6 concerten te verzorgen tijdens het Jazzfestival van Birmingham. Met
name voor Michel en Kevin een geweldige ervaring.
Voor Kevin, omdat hij na jaren eindelijk weer eens de hele dag zijn moedertaal
kon spreken. Michel, die in een eerdere periode een tijdlang in Engeland
gewoond had, haalde herinneringen aan toen op en wist bovendien blindelings
de weg, uiteraard dwars door het links rijdende verkeer.
De zomermaanden waren dit jaar wel heel erg gevuld met mobiele optredens. De Midweekfeesten van Steenwijk, de Blauwvingerdagen te Zwolle, braderieën in Dedemsvaart en Hoorn. De donderdag Meppeldagen…….. overal was de band te horen. Er zijn heel wat paren schoenen versleten deze zomer.
Een leuk buitenlands uitstapje was het Jazzfestival van Bremen, één
van de eerste keren dat Raymond v.d. Hooft meespeelde met de band.
Tijdens de kerstdagen had de band afspraken in het schitterende landgoed
Lauswold te Beetsterzwaag.
Een
nieuwe eeuw, een relatief nieuwe vorm van communicatie doet meer en meer
van zich spreken. De Crackerjacks gaan mee met de tijd en er wordt een website
geopend waarop informatie over de band te vinden is. Achteraf best interessant
om na te gaan hoe snel de ontwikkelingen gaan op dit gebied. Vier jaar later
lijkt de wereld al niet meer zonder te kunnen.
Het werd de hoogste tijd om een nieuwe CD te produceren. De eerste disc
was bijna uitverkocht en er ontstond vanuit het publiek behoefte aan een
opvolger. Daarom ging de band in maart naar de beroemde studio van Max
Bolleman in Monster.
Met Michel - tp, Arend - tbn, Bert - sax, kl, Koos - bjo, git, zang, Marieke
- cb, Piet - wb, René van Astenrode - vibrafoon, Raymond van der
Hooft - dr, en gastsolist Sytze van Duin, voormalig trompettist van de
Dutch Swing College Band werd "I'll See You In My Dreams" opgenomen.
Dit was in alle opzichten een unieke sessie, de muziekstukken stonden
in recordtempo op de plaat.
Later in het jaar vond de officiële CD presentatie, met alle bij de opname aanwezige muzikanten, plaats in het Posthuis Theater te Heerenveen. De eerste maal (en gelukkig niet de laatste) dat de band in de grote zaal mocht optreden.
Kevin Gallagher hield ondertussen het wel erg vrije leventje als freelance
muzikant niet langer vol en nam afscheid van de band. Dit betekende dat
de Maatschap Crackerjacks in deze vorm niet langer kon blijven bestaan.
Per 1 april werd deze dan ook ontbonden en Michel en Bert gingen verder
met hun eigen eenmanszaken. Kevin vond een vaste baan als pianostemmer,
een vakgebied waarin hij, mede dank zijn zijn voortreffelijk oor tot grote
hoogten zou stijgen, in korte tijd werd hij stemmer in de Oosterpoort
en de Stadsschouwburg te Groningen.
Arend nam vanaf toen de meeste optredens op sousafoon over.
In dit jaar werden de Europese kampioenschappen voetbal in België en Nederland georganiseerd. De band speelde bij alle wedstrijden van het Nederlands elftal in de Kuip te Rotterdam en bij de uiteindelijke finale, Frankrijk - Italië.
In augustus verhuisde het orkest naar het in Friesland gelegen Garijp.
(Vlakbij het Centraal Station)
In Groenlo werd dit jaar voor het eerst opgetreden in de jazzclub.
In december was de band wederom in Kiel op het festival en de kerstdagen
vierde de band evenals het jaar daarvoor op Landgoed Lauswold te Beetsterzwaag.
In
januari speelden de musici van de Dixieland Crackerjacks als gastsolisten
tijdens de nieuwjaarconcerten van de Big Band Moonlight in theater de Kolk
te Assen, een onvergetelijke happening. In april mocht de band spelen voor
de Stichting Jazz In Groningen, die af en toe ook oudere jazzstijlen ging
programmeren.
De blik werd ook weer eens over de grens geworpen in de vorm van tournees
naar Karlsruhe, Dresden en het tegen Polen aanliggende Görlitz.
Met name de zes concerten in Dresden zijn absolute hoogtepunten uit de
bandgeschiedenis. Vanuit het "Kulturpalast" vond een live Tv-uitzending
plaats met 3000 mensen in de zaal. De volgende dag een openluchtconcert
met maar liefst 8000 toeschouwers. Hierna werd de band onder politie escorte
met gillende sirenes vervoerd naar het andere deel van de stad voor de
afsluitende parade. Het was zoals de bandleden onderweg tegen elkaar zeiden
in de bandbus: "Dit geloven ze nooit als we het thuis vertellen!".
Marieke Ladrak had intussen afscheid genomen van de band. Ze had haar grote liefde leren kennen en ging met hem mee toen hij in New York wilde gaan studeren. Later verhuisden ze naar Aruba, waar Marieke muzieklessen zou gaan geven en hun gezinnetje zou uitbreiden met 2 schatten van kinderen. Haar plaats in de band werd overgenomen door bassist Ruud Vley.
Dit jaar ontstond de nieuwe uitgebreide versie van de band: de Dixieland Crackerjacks Supersize Orchestra. "Voor evenementen waar ruchtbaarheid aan verleend dient te worden". Een jaar eerder in eerste instantie gevraagd voor de wielerronde van Nederland beviel het de bandleden zo goed dat besloten werd vaker zo op te treden. De eerste supersize band bestond uit: Michel Muller en Edith Stegeman - tp, Sytze van Duin en Jasper van Pelt - tbn, Bert Brandsma, Adolf Robertus en Bas Koningers - sax, Koos Greven - banjo, Arend Huisman - sous en Piet Schrijver - wasbord.
Het grote succes van de CD "I'll See You In My Dreams" smaakte
naar meer. Tijdens een korte tournee in het Ruhrgebied nam de band met
als gasten Lutz Eikelmann en Franzisca Mouse de schijf "St. James
in Germany" op. In de studio van de geweldige technicus en begenadigd
pianist Thomas Guthoff werd in één dag de complete plaat
opgenomen.
Op initiatief van Lutz wordt ook voor het eerst een eigen compositie van
de band, getiteld "Nassau" op deze plaat gezet.
In de wintermaanden volgt een enorme rij optredens in kleine bezetting bij de winterefteling. Met dank aan Bart Tuinman.
De
crisis ontstaan na het uiteenbarsten van de ICT - zeepbel laat zich meer
en meer voelen. Het wordt steeds lastiger om opdrachten binnen te halen
en vele aanvragen zijn voor kleine bezettingen.Toch heeft de band een noviteit, muziek maken in Leiden, bij de geboorte van een kindje!
De band heeft verder een leuke serie optredens tijdens de Floriade, in de buurt van Hoofddorp, met dank aan bassaxofonist Alex de Leeuw.
Een nieuw muzikaal talent dient zich aan in de persoon van tromboniste
Selena Kuiper. Arend Huisman speelde inmiddels bij 18 verschillende bands
en moest daardoor steeds vaker verstek laten gaan. Selena nam het dan
meestal van hem over, totdat op den duur het punt bereikt werd dat ze
vaker speelde dan de eerste man. Geleidelijk werden de rollen dus omgedraaid.
Selena was reeds afgestudeerd voor de eerste fase trombone in Alkmaar,
had twee jaar in de Tineke Schouten show gespeeld en studeerde bij Bart
van Lier en Ilja Reingoud voor tweede fase trombone in Rotterdam.
Op contrabas neemt de Italiaanse loverboy Marc Giordano de plaats over van Ruud Vley, wiens hart meer bij de modernere stijlen van jazz bleek te liggen.
Ondanks de recessie blijken soms nog leuke dingen mogelijk. Zo speelt de Supersize Orchestra in december met maar liefst elf personen op het jazzfestival in Kiel. Edith Stegeman vervult hier de rol als trompetspelende Grand Marshall. Edith heette inmiddels Gloerich-Stegeman dank zij haar huwelijk met trompettist Jasper Gloerich, die zelf ook meespeelde in Kiel. Verder speelde Alex de Leeuw mee op baritonsax.
Een serie optredens vindt plaats in winkelcentrum Kerkelanden te Hilversum, waar de band de hele jaarplanning van het entertainment mag invullen.
De wereldpremière van de Caribbean Suite, een compositie van orkestleider Bert Brandsma, bestaande uit de zes delen: Nassau, Lazy Afternoon at Tampa Bay, Halloween in New Orleans, Progreso, Fort George en Montego Bay vindt plaats in de grote zaal van het Posthuis Theater te Heerenveen.
Na
de winter wederom op de Efteling te hebben doorgebracht speelt de band voor
het eerst in volledige bezetting in de legendarische Haagse Jazzclub, op
uitnodiging van Ben Dikken, fan van de band vanaf het eerste uur.
Door de enkele jaren eerder in Duitsland ingevoerde erg hoge belastingtarieven* voor niet in dat land woonachtige artiesten en sporters wordt het merkbaar lastiger om opdrachten in dat land te verwerven. De Duitse fiscus had met name in 2001 en 2002 een waar schrikbewind met strenge controles uitgevoerd betreffende deze "Ausländersteuer", waarna tal van opdrachtgevers afhaakten. Hoezo? Verenigd Europa? Vrij vervoer van goederen en personen binnen de EU? denken wij dan. Het meest interessante was nog wel dat op het moment dat men in Duitsland dezelfde "Ausländersteuer" ook voor bouwvakkers wilde invoeren, de Nederlandse regering onmiddellijk op zijn achterste benen stond. Bij die beroepsgroep ging het vervolgens niet door…….. Maar ach, waarom zou onze regering zich druk maken om wat artiesten?…………
(* 25% Ausländersteuer, vermeerderd met 7% Solidäriteitssteuer, vermeerderd met 16% Mehrwertsteuer over de totale som, dus ook over vergoedingen voor hotel- en reiskosten, waarbij de artiest geen enkel recht op aftrek van gemaakte kosten heeft, wel de plicht om in Nederland het Bruto! bedrag nogmaals aan te geven, waarbij de Nederlande Fiscus vindt dat er geen premies volksverzekeringen zijn ingehouden en dat daarvoor ook nog eens hier mag worden afgetikt……….. )
De blazerssectie van de Crackerjacks, te weten Michel Muller, Selena Kuiper en Bert Brandsma speelt een CD in voor "de Twins", een skiffle formatie uit Essen.
Een historisch concert vindt plaats op 11 april in Roden, een muzikale avond rondom orkestleider Bert Brandsma, met achtereenvolgend saxofoonkwartet Les Boréades, een battle of the saxes tussen Brandsma en de levende noordelijke Jazzlegende Jenne Meinema, met ter afsluiting een concert van de podiumbezetting van de Dixieland Crackerjacks.
De Supersize Orchestra speelt in maart in Leeuwarden, in mei op het Jazzfestival van Hoofddorp en later in het jaar in Delfzijl. Op laatsgenoemde locatie, tijdens het Delfsail zeilevenement was Jenne Meinema wederom van de partij en speelde weergaloos.
De band is actief op de festivals van Attendorn, Soltau, Hillegersberg, Kijkduin, Domburg en IJsselstein. Met name op de laatste locatie oogst de podiumbezetting met een uitblinkende Selena Kuiper enorm veel bijval.
De jazzclubs van Almelo en Groenlo nodigen de band uit om concerten te verzorgen.
Het
allereerste concert voor de band in 2004 was het nieuwjaarsconcert voor
de Jazzclub Assen op 1 januari.De volgende dag deed de band een belangrijke investering in de vorm van een Conn bassaxofoon uit 1940.
Piet Schrijver nam nog eens twee dagen later, na tien jaar bij het orkest te hebben gespeeld, afscheid van de band.
Op 9 januari vierden we het 10 jarig bestaan van de band tijdens het nieuwjaarsconcert in het Posthuis Theater.
In de boekingen is een verschuiving te zien, steeds meer concerten voor
de podiumband nemen de plaats in van de optredens als looporkest.
De formatie speelt op festivals in Nieuwerkerk a/d IJssel, Zoetermeer,
Breda, Apeldoorn, Burgum, Alphen a.d. Rijn, uiteraard Den Helder, Tiel,
Helmond, Eindhoven en in de jazzclubs van Almelo, wederom de Haagse Jazzclub
en voor de Jazzclub in Drachten.
Verder speelt de band in juni op het eindexamen van Selena Kuiper. Ze is hiermee de eerste vrouw in Nederland die het diploma conservatorium tweede fase trombone behaalt. Een maand eerder wist ze al bij het Big Band Concours te Hoofddorp de solistenprijs in de wacht te slepen.
Tijdens een optreden van het looporkest in Bergen (NH) wordt de band op brute wijze onderbroken door een agent van politie die blijkbaar zijn quotum van bekeuringen nog niet had gehaald. Met gretige blik in de ogen en bonnenboekje in de hand wil hij onmiddellijk de vergunning zien. Gelukkig had de opdrachtgever dit keurig geregeld, dus kon Oom Agent met de staart tussen de benen afdruipen, maar voor zowel publiek als de band was de middag behoorlijk verstierd. In de Volkskrant heeft zelfs nog een artikel gestaan, gewijd aan de scoringsdrift van de politie, waarin onder andere deze ervaring werd gemeld.
Marc Giordano is inmiddels opgevolgd op contrabas door Henk Haverhoek, veteraan van onder meer het trio Pia Beck. Daarvoor speelde hij reeds met vele groten uit de jazzgeschiedenis zoals Ben Webster, Benny Carter en Frank Rosolino.
Op 30 augustus treden Selena en Bert Brandsma in het huwelijk, de muziek op de bruiloft wordt uiteraard verzorgd door de Crackerjacks. Raymond van der Hooft zingt bij deze gelegenheid een zeer ontroerende versie van: "Do You Know What It Means To Miss New Orleans", over de geboortestad van de jazz, waar de huwelijksreis van het kersverse bruidspaar naartoe ging.
De Supersize Orchestra speelt in september in Groningen met de volgende bezetting: Michel Muller en Koos Zwagerman - tp, Louis Bink en Rosalie Brandsma - tbn, Bert Brandsma, Jenne Meinema en Adolf Robertus - saxen, Koos Greven - bjo, Bob Philipse - wb en Marco Alders - sousafoon.
In het najaar heeft de band een serie van 7 weken achtereenvolgend met openingen van Edah supermarkten.
Het jaar
2005 begon spectaculair. De band was in het eerste halfjaar tenminste 7
maal te zien en te horen op de landelijke TV. (Ned. 1, RTL4, RTL5 en SBS6).
Na één van de uitzendingen werd gebeld door de directie van
attractiepark Slagharen, ze hadden het programma gezien en wilden de Crackerjacks
graag op het voormalige ponypark Slagharen hebben. Dit resulteerde uiteindelijk
in een voor de band uniek contract van maar liefst 102 (Ja echt, Honderd
en twee!) optredens op het attractiepark.In januari had de band een optreden gedaan op het prestigieuze Promenade Jazz Gala in Den Haag, met als gastsolist Sytze van Duin, en in afwisseling met Rita Reys.
Na al deze successen werd het weer de hoogste tijd voor een nieuwe CD. In maart ging de band de opnamestudio van Max Bolleman in Monster in voor een nieuwe productie. De bezetting was: Michel Muller - tp, Selena Kuiper - tbn. voc, Bert Brandsma - saxen,kl, Henk Haverhoek - contrabas, Raymond van der Hooft - dr, voc, Koos Greven - bjo, Marco Alders - sousafoon en Bob Philipse - wasbord. De editing en layout kwam uit Duitsland, Thomas Guthoff verzorgde dit deel. De naam van deze CD werd: "the Caribbean Suite" en het is zelfs in de Verenigde Staten op de radio gedraaid. Met name de stukken met bassaxofoon waren daar erg geliefd, wat tot gevolg had dat onder andere de door Raymond in het Nederlands gezongen versie van "Dr. Jazz" in de States te horen was.
Verder gaf de podiumformatie een nieuwjaarsconcert in Heerenveen, speelde tijdens een jazzavond in Roden, op de jazzfestivals in Breda en Hoofddorp, in de Jazzclubs in Heerhugowaard en Zutphen en was het looporkest ook nog eens bijzonder actief. Tijdens het optreden op het jazzfestival te Hoofddorp zat de halve band van Chris Barber te luisteren op de eerste rij en deze musici, die gerust de crème de la crème van de Europese jazz-scene genoemd mogen worden, waren erg enthousiast over de kwaliteiten van de Crackerjacks. Een erg leuke ontmoeting met o.a. Bob Hunt en John Defferary.
Een wel heel wild avontuur was een optreden tijdens het festival: Dornröschen Rockt, op het Duitse waddeneiland Baltrum. Hier was de podiumformatie gecontracteerd. De overtocht alleen al was bijzonder spectaculair. Dit geschiedde namelijk per speedboot. De gehele band paste uiteraard niet in één boot, dus moest er een tweede komen, waar Michel en Koos mee werden vervoerd. Helaas kreeg deze speedboot midden op zee averij aan de motor en werd een speelbal voor de golven. (Het waaide nogal die dag) Een noodsignaal werd afgegeven en gelukkig werden Michel en Koos, die al aardig zeeziek werden en stevig afdreven in de richting van Engeland, op volle zee gered door een derde speedboot, die hen slechts een uur te laat afleverde op de optreedlocatie, waar ze gelijk, nog half zeeziek, het podium konden opklauteren. Henk Haverhoek, toch een erg fervent watersportliefhebber en iemand die het nodige heeft meegemaakt in zijn indrukwekkende carrière, zei na afloop dat hij zoiets nog nooit had beleefd, maar gelukkig speelde de band op wereldniveau en dat maakte alles weer goed.
Op het programma voor de tweede helft van 2005 staan o.a. een jazzconcert
in Paderborn, een theatervoorstelling in Heerenveen en concerten in Nieuwerkerk
aan de IJssel en voor de jazzclub Apeldoorn.
Deze bandgeschiedenis is bij lange na niet volledig. Het was ondoenlijk
om alle optredens te vermelden daar dit richting de duizend begint te
lopen. Ook konden helaas niet alle muzikanten die ooit meegespeeld hebben
worden genoemd. Er is gekozen voor een soort samenvatting van de belangrijkste
ontwikkelingen en evenementen. Iedereen die in de loop der jaren zijn
steentje heeft bijgedragen, hetzij als muzikant, in het publiek, als opdrachtgever
of als artiestenbemiddelaar, bij deze onze grote dank!
|
HOME |